Konkurs otwarty, koncepcyjny

luty 2014

Idea projektu jest fuzją dwóch odważnych teorii dotyczących ekspansji kosmicznej oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

Teoria kosmicznej windy (‘space elevator’), która zafascynowała fizyków w latach 60′ XX wieku polega na umieszczeniu przeciwwagi na orbicie geostacjonarnej Ziemi oraz połączenie jej z planetą za pomocą cięgna. Siła odśrodkowa przeciwwagi miała utrzymywać cięgno w stanie napięcia. Długi na 36000 km kabel miał stworzyć alternatywę dla napędów rakietowych przy wynoszeniu statków kosmicznych w przestrzeń.

Kolejna teoria opiera się na projekcie NASA, który zakładał stworzenie satelity geostacjonarnej, zaopatrzonej w panele słoneczne, która wyprodukowaną energię elektryczną przesyłać będzie na Ziemię. Projekt zakłada transfer energii elektrycznej mikrofalami. Mimo wysokiej efektywności paneli słonecznych umieszczonych poza ziemską atmosferą, bezprzewodowy transport energii obciążony jest wysokimi stratami.

W naszym projekcie, łącząc zalety oraz niwelując wady wyżej wymienionych teorii, postanowiliśmy stworzyć elektrownie słoneczną, która jest w stanie zaspokoić potrzeby energetyczne całej Ziemi. Asteroida bogata w silikaty, sprowadzona na orbitę geostacjonarną będzie budulcem dla solarnego płaszcza. Transfer energii odbywał się będzie przewodem, który równocześnie będzie pełnił funkcję uprzęży utrzymującej całą strukturę na lekkim wychyleniu orbity geostacjonarnej.

Brak atmosfery oraz pełna ekspozycja słoneczna to czynniki, które warunkują niesamowitą wydajność takiej elektrowni.

Daniel Karcher

Tomasz Michalski

Łukasz Orłowski